Udrożnienie dróg oddechowych odgrywa istotną rolę w postępowaniu z pacjentem. Jeśli medyk uprzednio nie zapewni ich drożności, nie można przejść do dalszych czynności ratowniczych. Może on to zrobić bezprzyrządowo lub z użyciem pewnych narzędzi. Rurka krtaniowa to przyrząd, który służy podtrzymywaniu drożności dróg oddechowych, tym samym pomagając w ratowaniu ludzkiego życia. Dowiedz się więcej o tym medycznym wyrobie.
Rurka krtaniowa – co warto wiedzieć?
Rurka krtaniowa została opracowana w Niemczech i wprowadzona na europejski rynek pod koniec ubiegłego wieku – w 1999 roku. Od tamtego czasu jej projekt był kilkukrotnie modyfikowany, aby ulepszyć działanie produktu. Obecnie możemy wyróżnić cztery różne warianty tego narzędzia – zarówno model standardowy, jak i zmodyfikowany są dostępne w wersji jednokrotnego bądź wielokrotnego użytku. Modele wielokrotnego użytku można wykorzystywać do 50 razy. Każdy z nich jest dostępny w kilku różnych rozmiarach.
Złącze rurki oznaczone jest kolorami – ma to służyć łatwiejszej identyfikacji wielkości narzędzia. Wielkość dobiera się w zależności od wysokości i wagi pacjenta. W przypadku rurek jednorazowego użytku, żółta barwa charakteryzuje wyrób przeznaczony dla dorosłych mających poniżej 155 cm wzrostu. Dla osób posiadających od 155 do 180 cm medycy wybierają rurki z oznaczeniem czerwonym. Kolor fioletowy jest natomiast przeznaczony dla pacjentów najwyższych – mających więcej niż 180 cm wzrostu. Jeśli nie masz pewności, gdzie zakupić rurkę krtaniową, sprawdź ofertę Mercant.pl – sklep oferujący najwyższej jakości sprzęt medyczny.
W przypadku rurki krtaniowej wielokrotnego użytku rozróżnienie jest większe – w przypadku dzieci bierze się pod uwagę wagę. Przeźroczysta rurka jest przeznaczona dla noworodków ważących poniżej 5 kilogramów. Biały kolor wskazuje na rurkę krtaniową dla małych dzieci, mających 5-12 kilogramów, natomiast zielony dla dzieci ważących 12-25 kilogramów. W przypadku dorosłych stosuje się rozróżnienie ze względu na wzrost, podobnie jak w przypadku rurki krtaniowej jednokrotnego użytku.
Kiedy użyć rurki krtaniowej?
Rurka krtaniowa stanowi alternatywę dla maski krtaniowej i stanowi do nagłośniowego udrożnienia dróg oddechowych. W jej budowie można wyróżnić szeroką rurkę oraz dwa mankiety, których zadaniem jest uszczelnianie.
Podczas udzielania kwalifikowanej pierwszej pomocy rurki krtaniowe są stosowane u osób głęboko nieprzytomnych, u których nastąpiło zatrzymanie akcji serca lub wystąpiły ciężkie zaburzenia oddychania. Ważne jest, aby osoba poszkodowana tolerowała rurkę podczas zakładania oraz wentylacji. Będzie o tym świadczył brak trudności w rozwarciu żuchwy, brak kaszlu, odruchu połykania czy odruchu wymiotnego.
Wsuwanie rurki odbywa się bez przerywania wykonywania uciśnięć klatki piersiowej – zakładanie rurki odbywa się podczas jednoczesnego prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Medyk ocenia skuteczność wentylacji dzięki urządzeniu. Jeśli potwierdzi on jej skuteczność, przystępuje do resuscytacji asynchronicznej.
Czy rurka krtaniowa może być używana w przypadku wszystkich osób poszkodowanych? Nie. Nie może być ona użyta w przypadku pacjentów, u których podejrzewany jest między innymi uraz przełyku czy obrzęk płuc. Nie wykorzystuje się jej również u osób, które są płytko nieprzytomne, co wynika to z ryzyka wywołania skurczu krtani.
Jak używa się rurki krtaniowej?
Oprócz rurki krtaniowej potrzebna jest strzykawka – posłuży ona do uszczelniania mankietów. Dodatkowo, medyk musi się zaopatrzyć w żel do znieczulenia oraz stetoskop, aby móc osłuchiwać prawidłowe położenie rurki.
Procedura zakładania rurki krtaniowej rozpoczyna się od natlenienia pacjenta – trwa to około 10 sekund. W tym czasie medyk sprawdza datę ważności wszystkich przyrządów, a następnie nakłada na rurkę żel. Kolejnym krokiem jest założenie rurki krtaniowej – medyk wkłada ją do momentu, aż poczuje zwiększony opór. Wtedy następuje napełnienie mankietów uszczelniających powietrzem za pomocą strzykawki. Dodatkowo, osłuchuje się płuca, aby upewnić się do prawidłowego położenia rurki.
Może zdarzyć się, że podczas pierwszej próby zakładania rurki krtaniowej ulegnie ona uszkodzeniu. Wtedy cała procedura jest przerywana i następuje ponowne przygotowanie całego sprzętu. Kolejna próba jest podejmowana po ponownym natlenieniu poszkodowanego.
